Scoliose


Normaal gesproken vormt de wervelkolom een rechte lijn wanneer we er van voor of achter tegenaan kijken. In het geval van een scoliose is dit niet zo. Er zijn dan zijdelingse krommingen en verdraaiingen om de lengteas van de wervelkolom aanwezig. Het is dus een driedimensionale afwijking van de wervelkolom.

Het kan voorkomen dat de wervelkolom maar één bocht heeft, vaak is deze dan aanwezig in de onderrug. De rug staat dan scheef naar één kant. Echter, meestal zijn er twee bochten aanwezig, één naar links en één naar rechts op een andere plek in de rug. Wanneer de borstwervels gedraaid staan dan zorgt dit ervoor dat de ribben mee gaan draaien. Er is dan een bobbel op de rug aanwezig die meer zichtbaar wordt bij vooroverbuigen. Deze bobbel wordt een gibbus genoemd. Er wordt nog onderscheid gemaakt in een structurele en een niet-structurele scoliose. Dit betekend dat de structurele scoliose komen door een afwijking van de wervelkolom en een niet-structurele scoliose is het gevolg van een slechte houding.

Oorzaak van een scoliose

De structurele scoliose openbaart zich meestal bij meisjes in de leeftijd van 10-18 jaar voor. Het is dus een aandoening die zich tijdens de groei ontwikkeld, wel zijn er genetische factoren aanwezig die de kans op een scoliose vergroten. De oorzaak van een scoliose is meestal onbekend, maar kunnen ingedeeld worden in vier categorieën; die zonder bekende oorzaak, de aangeboren scoliose, als gevolg van een spier- of zenuwaandoening en de scoliose op basis van het verouderingsproces. In meer zeldzame gevallen is de scoliose al vanaf de geboorte aanwezig, er zijn dan afwijkingen van de wervels aanwezig. Soms is de scoliose een gevolg van afwijkingen van spieren, zenuwen of bot. De spieren werken dan te hard of helemaal niet waardoor ze de wervelkolom scheef trekken. Ook op latere leeftijd kan een scoliose nog ontstaan, dit is dan ten gevolge van veroudering. Wanneer de scoliose op latere leeftijd optreedt dan is dit meestal ten gevolge een wervelverschuiving of inzakking van een tussenwervelschijf of wervel op basis van artrose of osteoporose. Een niet-structurele scoliose wordt ook wel houdingsscoliose genoemd en is het gevolg van een verkeerde houding. Dit kan komen door een beenlengteverschil waardoor de rug scheef groeit, deze vorm kan goed behandelt worden met aangepaste zolen en houdings- en oefentherapie.

scoliose

Symptomen en verschijnselen van een scoliose

Mensen met een scoliose kunnen de wervelkolom minder goed bewegen en wanneer de ribbenkast ernstig is verdraaid kunnen de longen in de verdrukking komen. Bij jongeren staat pijn niet op de voorgrond, meestal komt dit later. Wel ziet de rug er natuurlijk anders uit, dit kan gevolgen hebben op sociaal vlak.

Diagnose en behandeling van een scoliose

De aandoening wordt dus vaak ontdekt op jonge leeftijd, wanneer een röntgenfoto gemaakt wordt kan de ernst van de scoliose bepaald worden.

Naarmate de ernst en ontwikkeling van de aandoening wordt een behandeling gestart. Zo kan er in het beginstadium worden volstaan met het regelmatig controleren van de progressie van de scoliose of verwezen worden naar een fysiotherapeut die houdings- en spierversterkende oefeningen zal doen. Daarnaast zal het uithoudingsvermogen en de ademhaling getraind worden. Ook het dragen van een corrigerende brace behoort tot de mogelijkheden.

Wanneer dit niet (voldoende) helpt dan kan operatief ingegrepen worden. Hierbij wordt de stand van de wervelkolom zoveel mogelijk gecorrigeerd en gestabiliseerd met behulp van schroeven en staven. Ook hierna zal fysiotherapie voorgeschreven worden. Omdat een scoliose niet vanzelf over gaat is het belangrijk om zo snel mogelijk met de juiste behandeling te starten om groter leed te voorkomen.