Nekhernia


Nekhernia, HNP

Een hernia wordt ook wel aangeduide met de afkorting HNP. Dit staat voor hernia nucleus pulposus, wat inhoudt dat de gelei-achtige structuur in het centrum van de tussenwervelschijf uitpuilt. Deze uitstulping ontstaat doordat er kleine scheurtjes in de ringen van kraakbeen waarna de uitstulping vervolgens tegen een zenuw aandrukt.

Ontstaanswijze van een nekhernia

Een nekhernia ontstaat meestal geleidelijk door bijvoorbeeld  een langdurige verkeerde (werk)houding of opeenstapeling van verkeerde bewegingen. Het is dus belangrijk om goed op de houding te letten en regelmatig van houding te wisselen, zeker bij mensen die veel achter de computer zitten. Soms ontstaat een hernia naar aanleiding van een ongeluk zoals een whiplash, maar dit is veel zeldzamer.

Een hernia in de nek komt een stuk minder vaak voor dan een hernia in de lage rug, de verhouding is 1:7. Hoe ouder men wordt hoe kleiner de kans op een hernia. Dit heeft te maken met het ‘droger’ worden van de tussenwervelschijf en de bijbehorende  gelei, deze stulpt namelijk niet zo makkelijk meer uit.

Omdat de ringen van de tussenwervelschijf schuin-achter  relatief dun zijn komen hernia’s op deze plek het vaakst voor. Daarnaast is er op die plek geen ondersteuning  van de lange banden die over de wervellichamen lopen waardoor het makkelijker wordt voor de nekhernia om op die plek uit te puilen. Een hernia wordt het vaakst gezien tussen de 5e en 6e of tussen de 6e en de 7e nekwervel. In de bovenste wervels is het niet mogelijk om een hernia te krijgen, simpelweg omdat hier geen tussenwervelschijf aanwezig is.

Symptomen en verschijnselen van een nekhernia

Door een nekhernia ontstaat vaak pijn in de nek en in één of beide armen, maar dit hoeft niet altijd het geval te zijn. De pijn in de arm bij een nekhernia wordt gevoeld in het gebied dat door de aangedane zenuw verzorgt wordt. De plaats waar de klachten zich voordoen is dus afhankelijk van het niveau waarop de hernia zich bevindt. Een hernia hoeft niet alleen maar pijnklachten te geven. Ook tintelingen en gevoels- of krachtsverlies in de arm kunnen voorkomen. Hoesten, niezen, persen of vooroverbuigen met het hoofd verergeren de klachten vaak. Dit komt omdat deze activiteiten de druk op de tussenwervelschijf, en dus de nekhernia, vergroten. De ernst van de klachten kunnen per individu erg verschillen.

Diagnose en behandeling van een nekhernia

De diagnose wordt gesteld op basis van de klachten die de patiënt aangeeft en het lichamelijk onderzoek. Een arts of fysiotherapeut onderzoekt hierbij de beweeglijkheid van de nek en kijkt of er zenuwrekpijn aanwezig is of andere symptomen van zenuwbeknelling. Een MRI kan gedaan worden om de diagnose te bevestigen.

De behandeling van een nekhernia is tegenwoordig vaak niet geopereerd, omdat het natuurlijke beloop meestal gunstig is. Dat wil zeggen dat de meeste klachten na verloop van tijd zullen verminderen. Vaak worden er in de tussentijd oefeningen gedaan onder leiding van een fysiotherapeut en worden adviezen gegeven over hoe het beste om te gaan met de klachten. Wanneer dit allemaal niet helpt of wanneer de klachten zeer ernstig zijn kan operatief ingegrepen worden waarbij de hernia chirurgisch verwijdert wordt.